صد رنگ نقش بستیم دریاد گل جبینی

طاووس کرد ما را تصویر نازنینی

پرواز شوق امروز محمل کش تپش نیست

در بیضه ام جنون داشت بی بال و پرکمینی

وهم برهنه پایی گر دامنت نگیرد

هر خار این بیابان دارد ترنجبینی

صور و خروش محشر درگوش عاشقانت

کم نیست گر رساند از پشه ای طنینی

ما را غرور دانش شد دور باش تحقیق

می خواست این تماشا چشم به خود نبینی

در مکتب تعین چندین ورق سیه کرد

مشق خیال هستی از سر خط جبینی

زنن دشت و در ندیدیم جایی که دل گشاید

در بحر نظم شاید پیدا شود زمینی

شهرت کمین عنقا مردیم و خاک گشتیم

بر نام ما نخندید زین انجمن نگینی

از ذره تا مه و مهر آمادهٔ رحیل است

هر پای بر رکابی هر توسنی و زینی

بیدل مپیچ چندین بر دستگاه اقبال

در دامن بلندت چین دارد آستینی